Hallo allemaal,

Ik ben vandaag precies 2 weken in NZ (bijna 3 weken weg), en het voelt alsof ik al maanden hier ben;) Haha..al de nieuwe indrukken, gebeurtenissen en verschillende plaatsen!

Een heel nieuw leven in gegaan...een hostelleven... wat ik startte met best wat heimwee (had ik niet verwacht voor ik wegging, maar ja Tara had er best last van!

) Je geeft eigenlijk al je privacy op en deelt kamers met mensen die je niet of pas kent, en tegen de tijd dat je mensen een beetje 'kent' vertrekken zij of jij weer en komen er weer nieuwe voor in de plaats! Andere leer je helemaal niet kennen (omdat ze pas halverwege de nacht binnen komen en ze nog slapen als jij weer opstaat bijvoorbeeld) Daarbij is het ook gewoon een kwestie van geluk hebben of niet...

• Zo werd ik 1 ochtend in (de eerste keer) Auckland om 6.30u gewekt door veel (erg luid) vrouwelijk gekreun uit de kamer naast me...een half uur (!) later kwam er (gelukkig, eindelijk) ook mannelijk gekreun bij...(wist ik dat ik er bijna vanaf was
  
  )...maar, niet meer geslapen...Dankjewel buren!
  
  
  
  Vervolgens stap ik uit bed, liggen er onder mij (dat waren dus een paar van die mensen die ik niet heb leren kennen omdat ze pas in de nacht binnenkomen) een dame & een heer...en de heer met blote reet buiten de dekens...Tja...eh Goeiemorgen!
  
• In Paihia had ik meer geluk de eerste nachten, ik mocht de kamer delen met mensen die net als mij rond 11 uur in bed lagen (om te slapen), behalve de laatste nacht. Die dag had er mensenwisseling plaatsgevonden, een stel gezellige Engelse meiden kwam bij mij op de kamer slapen (nix mis mee, opzich...) maar na een stapavond kwamen ze rond 1uur lachend en wel de kamer binnen bonken...Tara wakker...eenmaal weer in slaap opeens: 'Whahaha...I'm so drunk, my head is spinning, I can't sleep!' (Een van die meiden)....Tara weer wakker. Fijn weer slapen...staan ze nog half dronken en met veel kabaal om 6.30u op! Kort nachtje voor hun , maar ook kort nachtje voor Tara
  
• Moet je nagaan dat ik dus wel al iedere nacht slaap met oordopjes in!
  En dan van die fijne mensen die zo hard snurken dat zelfs tien oordopjes niet zouden werken!
  
  Ook die heb ik al meegemaakt! Haha
  
  Gelukkig zijn er ook momenten dat je wel geluk hebt. Zo heb ik een aantal van de mensen waar ik een van de kamers in Auckland de laatste keer mee deelde, weer ontmoet deze dagen (erg gezellig!
  
  ) en slaap ik nu met zeer rustige vriendelijke Engelse jongen op een kamer voor 6 personen. Daarvan dacht ik eerst ook...ojee alleen een jongen (hoeft natuurlijk niks uit te maken, maar als je niet weet wat voor een type het is...geef ik als vrouw toch voorkeur voor een meisje!)...maar Dan (zoals hij heet) kwam binnen, stelde zich direct voor en was spontaan en vriendelijk...Tara gerustgesteld
  
  

Hoe dan ook, het is een leventje waar je enorm aan moet wennen, en wat ik bij iedere verandering nog steeds weer spannend vind! Maar...het went..

Zo langzamerhand...

Sinds woensdag (26 okt) zit ik weer in Auckland na een paar mooie dagen in Paihia & Cape Reinga (noordelijkste puntje van NZ), de plek waar mijn reis 'alleen' startte.

De eerste dagen van dit avontuur heb ik nog veel doorgebracht met Edwin en/of Anne. Maar afgelopen maandag (24 okt) vertrok Anne (Edwin was al weg) voor mij uit de Bay of Islands om verder te reizen. Was ik een eerste middag echt alleen! Het idee vond ik best wel even eng...maar na een paar uur realiseerde ik me dat ik dat juist ook wel nodig had! Even heerlijk tot jezelf komen!
Je komt jezelf dan ook wel tegen zo, maar eigenlijk is dat ook helemaal niet zo verkeerd. Nu kan ik ook daar de tijd voor nemen!

Ik kan er best van genieten alleen te zijn; juist daardoor kom je veel mensen tegen, voor even kort een praatje bijvoorbeeld! Erg leuk! Zo ben ik vandaag (om ook weg te zijn uit de big city) een dagje naar Waiheke Island geweest, en heb ik daar alleen in zo'n 3 a 4 uur tijd een wandelroute gelopen.

En al popel ik om al mijn verhalen en foto's te delen, het voelt toch ook wel avontuurlijk om zoiets alleen te doen,en....daar is het gevoel wat ik miste dan een beetje:

'Yes, ik doe deze reis!

'